စာေရးခ်င္ေနတာၾကာၿပီ၊
ေရးစရာအေၾကာင္းကလည္း ႐ွာမရ၊ မယ္မယ္ရရ တစ္ခုမွမ႐ွိဆိုေတာ့ ဘာေရးလို႕ေရးရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္ေနတာလည္း
ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။ အခု ဒီရက္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာႀကီး ပိန္သြားတယ္ (ပိန္သြားတယ္ဆိုေတာ့
အရင္က၀တယ္ ထင္ေနဦးမယ္၊ ပိုပိန္သြားတာကိုေျပာတာ) ။ စိတ္ဖိစီးမွုမ်ားလို႕ထင္တာပဲ၊ ႏို႕ေပမယ့္
ဘာေၾကာင့္စိတ္ဖိစီးမွုမ်ားတာလဲ ဆိုေတာ့လည္း ေလာက္ေလာက္လားလား ျပစရာဘာမွမ႐ွိ၊ အလုပ္ေၾကာင့့္လား၊
စီးပြားေရးလား၊ အိမ္တြင္းေရးလား၊ ေမတၱာေရးလား ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါေတြအကုန္လံုးေၾကာင့္လား၊
ျဖစ္ႏိုင္တယ္ အားလံုးနည္းနည္းစီေတာ့ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႕ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခုလိုမ်ိဳးစာေတြခ်ေရးၿပီး ဖြင့္ထုတ္လိုက္ခ်င္တာ။
Wednesday, November 21, 2012
Thursday, November 8, 2012
အေတြး - ၂၀၁၂
Labels:
Verses
သူမ်ားေခၽြးထြက္မွ
ေအးရမယ္ဆိုလည္း
ေနပါေစေတာ့ဗ်ာ......
က်ဳပ္က သူေဌးဇာတာမပါဘူး။
ေရာင္းတန္း၀င္ေအာင္္လုပ္ေနရတဲ့
ၿမိဳ႕ျပက
အသက္တိုတယ္။
မေန႕ကမေျပာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ဒီကေန႕ေမ့သြားခဲ့
မွတ္မိသမွ်
အားလံုးက အနီေရာင္........
ခပ္ေအးေအးပဲဗ်ာ......
အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို
လုပ္ႀကံပစ္လိုက္တယ္။
ေနာင္တေတြနဲ႕
က်င့္သားရပါမ်ားလာေတာ့
အိပ္မက္ေတြကို
လက္ဖြာခဲ့ျပန္ေပါ့
တကယ္တမ္းေတာ့....
ဘ၀မွာ ထံုးစံဆိုတာ
တကယ္မ႐ွိခဲ့ဘူး။
ဘ၀ႀကီးတစ္ခုလံုး
မူးေနာက္
ဆႏၵေတြ ေဇာက္ထိုးျဖစ္တဲ့အထိ
က်ဳပ္တို႕တေတြ
တပ္မက္မွဳကို မက္ေမာခဲ့ျပန္ေသး.........
ထားခဲ့လိုက္ၾကစို႕
ေနာက္ေန႕မွာ
ဆက္မက္ၾကဦးမွာေပါ့
အဲဒီလို ခပ္မွိန္မွိန္
ေမွ်ာ္လင့္ၾကစို႕ရဲ႕.....
အေတာင္ပါမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ
ေရခိုးေတြေတာင္
အေငြ႕ပ်ံတတ္ေသးတာပဲ။
နာက်င္႐ံုမကလို႕
တစ္စစီစုတ္ျပတ္သြားရင္ေတာင္မွ
လဲၿပိဳမသြားတာကလည္း
မာန ပဲေပါ့။
ထီဧလြင္
၈ရက္ ႏို၀င္ဘာ
၂၀၁၂
Subscribe to:
Posts (Atom)