ေလာကဓံဆိုတာကို
ေခါင္းနဲ႕ ပစ္ေဆာင့္လိုက္တယ္
မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
သာဓုေခၚၾကေစေတာ့ …
အ႐ွံုးနဲ႕ေရးရတဲ့ သမိုင္းက ပိုဇာတ္နာလို႕
အၿငိဳးေတြသာ မွတ္တိုင္စိုက္ႏိုင္ခဲ့
ခါးတယ္လို႕ မညည္းႏိုင္႐ံု အသက္႐ွဴေခ်ာင္ခဲ့တယ္
။
ည အိပ္မရေသးတဲ့လူ
ဂြတ္ေမာနင္းလည္း မဆိုႏိုင္ေတာ့
မ်က္ႏွာမသစ္ျဖစ္တဲ့ငါ့ကို
ဒီတစ္ေန႕ခင္းေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ ။
တစ္သားတည္းမက်ေသးတဲ့ ဆႏၵေတြ
သိကၡာနဲ႕လည္း ထိန္းမထားႏိုင္တဲ့ေနာက္ …
ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေကာက္ဖို႕ေတာင္ ခပ္႐ြံ႕႐ြံ႕ရယ္ ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာ မူးယစ္ေဆးတစ္မ်ိဳးပါ
။
ထီဧလြင္
၂၁ရက္ ၊ ဂ်ဴလိုင္ ၊ ၂၀၁၃
၂၁ရက္ ၊ ဂ်ဴလိုင္ ၊ ၂၀၁၃
